ไผ่เป็นไม้กินหน่อที่นิยมปลูกกันอย่างแพร่หลาย โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนไม่แพ้การนิยมปลูกไม้ผลกินได้ชนิดต่างๆทั่วไป เนื่องจากหลังปลูกผู้ปลูกไม่ต้องเสียเวลาดูแลมากนัก จะมีเม็ดฝนโปรยปรายลงมาอย่างต่อเนื่อง เรียกว่า ปล่อยให้เทวดาเลี้ยง ซึ่งพอสิ้นฤดูฝน ไผ่หรือไม้ผลชนิดต่างๆ ที่ปลูกเอาไว้ จะเติบใหญ่และติดรากได้อย่างมั่นคงพอดี
ไผ่บงหวาน เป็นไผ่กินหน่อชนิดหนึ่งที่ได้รับความนิยมปลูกมาช้านาน เพราะเป็นสายพันธุ์ที่หน่อสด จะมีรสชาติหวานสามารถรับประทานสดได้เลยโดยไม่ต้องนำไปต้มหรือลวกให้สุกก่อนเหมือนหน่อจากไผ่ชนิดอื่น กรอบอร่อยมากไม่มีรสเฝื่อนติดลิ้นเหมือนหน่อไผ่ชนิดอื่นเลย
ไผ่บงหวาน หรือ BAMBUSA CF. BUR-MANICA GAMBLE เป็นไผ่พื้นเมืองในภูมิภาคอินโดจีน ในประเทศไทยพบขึ้นตามป่าผสมผลัดใบทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีปลูกเก็บหน่อขายมากที่สุดที่ จ.เลย เรียกว่า “ไผ่บงหวานเมืองเลย” เป็นไผ่ประเภทมีเหง้า กอแน่นขนาดกลาง สูง 7-15 เมตร ลำต้นรวมกันหลวมๆ และจะโค้งงอออกจากกลางกอ เส้นผ่าศูนย์ กลางลำต้น 3.5-10 ซม. ปล้องยาว 20-30 ซม. เนื้อลำหนา 1-2 ซม. บางครั้งอาจตัน
หน่อ แทงขึ้นจากโคนกอ เมื่อหน่อโตจนสามารถเก็บผลผลิตได้ จะมีน้ำหนักเฉลี่ยระหว่าง 4-5 หน่อต่อ 1 กิโลกรัม ซึ่งหน่อมีลักษณะพิเศษคือ สามารถปอกเปลือกหุ้มหน่อออกแล้วรับประทานสดได้เลย รสชาติหวานกรอบอร่อยตามที่กล่าวข้างต้น และปรุงเป็นอาหารได้หลากหลายรูปแบบตามใจชอบ ไม่มีรสขมหรือเฝื่อนเจือปนทำให้เสียรสชาติ กรอบอร่อยเหมือนกินยอดมะพร้าวอย่างไรอย่างนั้น เป็นไผ่ที่มีหน่อดกตามฤดูกาล ขยายพันธุ์ด้วยหน่อและต้น
