ไผ่ชนิดนี้ เป็นพันธุ์พื้นบ้าน นิยมปลูกเพื่อใช้ประโยชน์อย่างแพร่หลายมาแต่โบราณรุ่นคุณปู่คุณทวดแล้ว ส่วนใหญ่พบมากทางภาคอีสาน โดยจะนำเอาลำต้นซึ่งมีรูเล็กๆเกือบตันตลอดทั้งลำไปใช้ประโยชน์หลายรูปแบบ เนื่องจากเนื้อไม้มีความเหนียวกว่าเนื้อไม้ของไผ่ชนิดใดๆ ใช้ในการก่อสร้างบ้านเรือนที่สร้างด้วยไม้ไผ่ตามชนบทห่างไกลตัวเมือง ทำขื่อตงแบบง่ายๆ แต่จะมีความแข็งแรง ทนทานอยู่ได้นานหลายชั่วอายุคน เพราะมอดไรไม่เจาะเนื้อไม้นั่นเอง
ชาวบ้าน ทางภาคอีสานยังนิยมนำเอาลำไผ่ของ “ไผ่ตัน” คัดเฉพาะที่มีลำอ้วนพอดีกับมือหรือจับได้มั่นคงทำเป็นด้ามขวานใช้ได้ดีมากเนื่องจากมีความเหนียวและแน่น เวลาใช้ขวานตัดไม้ด้ามขวานไม่มีหักเหมือนกับด้ามขวานที่ทำขึ้นจากไม้ทั่วไป จึงถูกเรียกชื่ออีกว่า “ไผ่ด้ามขวาน” ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางในยุคสมัยก่อน ปัจจุบัน “ไผ่ตัน” หรือ “ไผ่ด้ามขวาน” มีคนรู้จักน้อยมาก
นอกจาก ประโยชน์ที่กล่าวข้างต้นแล้ว หน่ออ่อนของ “ไผ่ตัน” หรือ “ไผ่ด้ามขวาน” ยังสามารถใช้ปรุงเป็นอาหารได้ แต่รสชาติจะไม่อร่อยเท่าไผ่สายพันธุ์ที่ปลูกกินหน่อทั่วไป จึงนิยมปลูกเพื่อใช้ประโยชน์ที่กล่าวข้างต้นเท่านั้น
ไผ่ตัน หรือ “ไผ่ด้ามขวาน” มีลักษณะทางพฤกษศาสตร์ทั่วไปคล้ายกับ ไผ่เลี้ยง ที่มีวางขายมากมาย ลำต้นกลมเกลี้ยง โตเต็มที่ประมาณข้อมือผู้ใหญ่ ข้อปล้องไม่ยาวมากนัก รูภายในลำไผ่เล็กนิดเดียวหรือเกือบตันตลอดทั้งลำ ทำให้เนื้อไม้มีน้ำหนักดี และมีความเหนียวแข็งแรง ทนทานกว่าเนื้อไม้ไผ่ชนิดอื่นอย่างชัดเจน ขยายพันธุ์ด้วยหน่อ
